Ουαί υμίν υποκριτές

Ξημέρωσε Κυριακή 15 Μαρτίου 2015 μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη ημέρα που το άκουσμα του θανάτου του Βαγγέλη Γιακουμάκη μας χάλασε την όποια διάθεση είχαμε για το ξεκίνημα αυτής της ημέρας, αφού μας προσγείωσε απότομα για μία ακόμα φορά ένας θάνατος ενός νέου Έλληνα που τόσο ανάγκη έχει η αιμορραγούσα κοινωνία μας.
Χάθηκε ένας νέος άνθρωπος ένας συμπατριώτης μας, μια ευαίσθητη ψυχή, ένα καθαρό μυαλό που δεν είχε θέση σε μια κοινωνία κανιβάλων, σε μια βρώμικη και σάπια κοινωνία που αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή της επιθυμούν την εξαφάνιση των καθαρών και την επικράτηση των ομοίων τους.

Στην κοινωνία των σύγχρονων κανιβάλων δίχτυ ασφαλείας  απλώνουν στους εξ’ ορισμού απενεχοποιημένους πλέον ανώμαλους, διαφορετικούς και ξένους με τον πολιτισμό και την κουλτούρα μας που τους ονομάζουν ευπαθείς ομάδες και οποιοσδήποτε διανοηθεί να τους ενοχλήσει πέφτουν επάνω τους και τον κατασπαράσσουν  στα γνωστά μεγάλα Μ.Μ.Ε. της διαπλοκής και του βορβόρου, ενώ στην αντίθετη περίπτωση τα καθαρά μυαλά τα αφήνουν απροστάτευτα διότι απλά δεν τα χρειάζονται.

Και ερχόμαστε τώρα αφορμής δοθείσης από το αποτρόπαιο σημερινό άκουσμα στην τοπική κοινωνία μας, που κοιτώντας γύρω μας διαπιστώνουμε ότι τελικά εν δύναμη παιδιά σαν τον Βαγγέλη υπάρχουν στις γειτονιές μας, στα σχολειά μας και γενικά όπου υπάρχει οργανωμένη κοινωνική ομάδα.

Να θυμηθούμε τι έγινε,- και δεν γνωρίζουμε τι απέγινε τελικά- με την υπόθεση του επεισοδίου της άσκησης ψυχολογικού βιασμού σε δύο νεαρούς μαθητές σε Λύκειο του Πύργου σε πενταήμερη εκδρομή (ποιος ο σκοπός τους να υπάρχουν ακόμα άραγε;) από ομάδα τεσσάρων συμμαθητών τους που άνηκαν στην ελίτ της κοινωνίας του Πύργου, στο περιθώριο της εκδρομής  τους εξανάγκασαν ενώ κοιμόντουσαν να δεχτούν τα καμώματα της νοσηρής και ψυχανώμαλης φαντασίας τους.

Και η ερώτησή μας είναι ξεκάθαρη: 

Ποια είναι η τιμωρία των μαθητών που συμμετείχαν στην βρωμερή αυτή πράξη; (από ότι μάθαμε εκ των υστέρων όλοι έπεσαν στα μαλακά)

Ποιες οι ευθύνες και η τιμωρία των συνοδών καθηγητών που θα έπρεπε κάθε λεπτό να βρίσκονται δίπλα στους μαθητές και ιδιαίτερα σε αυτούς που η διαγωγή τους κατά την διάρκεια της σχολικής περιόδου είναι «ξεκάθαρα προβληματική»; 

( Φυσικά και γνωρίζουμε ότι πίσω από τους εκπαιδευτικούς υπάρχει και το συντεχνιακό τους όργανο η γνωστή ερυθρά κομματική ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ που επεμβαίνει μόνο όταν θίγονται τα οικονομικά και ιδεολογοπολιτικά τους συμφέροντα , ενώ θα έπρεπε να λειτουργεί  συμβουλευτικά και να τιμωρεί παραδειγματικά τους «επίορκους».)

Ποία η τύχη των δύο μαθητών που σύμφωνα με την γνωστή μέθοδο του κομπασμού του θύτη προς το θύμα καθώς και η προστασία των θυτών από το βρώμικο περιβάλλον που υπηρετούν οι γονείς τους κινδυνεύουν να στιγματιστεί ο ψυχικός τους κόσμος για ολόκληρη την ζωή τους;

Δεν υπάρχουν δημόσιες απαντήσεις για όλα τα παραπάνω ερωτήματα διότι απλά ότι δεν βολεύει και δεν εξυπηρετεί την γνωστή ελίτ «κουκουλώνεται» επιμελώς και όταν φτάσουμε σε μη αναστρέψιμα γεγονότα όπως του αείμνηστου πλέον Βαγγέλη Γιακουμάκη όλοι οι διάσημοι παραπάνω τρέχουν με κροκοδείλια δάκρυα ξαφνιασμένοι μπροστά στα μικρόφωνα και τις αδηφάγες τηλεοπτικές κάμερες για να εκφράσουν την λύπη τους πάντα καλογυαλισμένοι λες και είναι πάντα έτοιμοι για κάθε κακό. 

  

Εσείς αγαπητοί μας συνέλληνες και συμπατριώτες με ποιους είστε τελικά και τους αφήνεται ανενόχλητους να συνεχίζουν το έργο τους.

Ο Βαγγέλης θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί.

Αν για κάτι πρέπει να δώσουμε λόγο τελικά δεν είναι για αυτά που κάναμε και είπαμε αλλά για όλα αυτά που δεν κάναμε και είπαμε όταν έπρεπε και παραμείναμε βουβοί άρα συνένοχοι. 

Γι' αυτό:

Αντέδρασε, φώναξε, κατάγγειλε τους τώρα

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΕΖΑΣ

ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ

ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΗΛΕΙΑΣ

  Υ.Γ. Ασφαλώς και ξέρουμε και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αξιέπαινοι και αξιόλογοι  εκπαιδευτικοί που με ζήλο και αίσθημα ευθύνης ανταποκρίνονται στο κοινωνικό τους λειτούργημα αλλά τείνουν πλέον να γίνουν εξαίρεση του κανόνα.