Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Ο Αίσωπος γράφει παραμύθια για το σήμερα…… Καλό!!!



Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας «χοντρός» και «ηλίθιος» μικρός βοσκός. Κάθε μέρα, έπαιρνε το κοπάδι με τα πρόβατα του και ανέβαινε στο λόφο έξω από το χωριό για τα βοσκήσει στα πράσινα λιβάδια. Στον ίδιο λόφο πήγαιναν κι άλλοι βοσκοί από το χωριό με τα πρόβατά τους, που ήταν πιο μεγάλοι και έμπειροι από το μικρό βοσκό.
«Πρέπει να προσέχεις τα πρόβατα σου», του έλεγαν οι μεγαλύτεροι βοσκοί. «Να κάθεσαι άγρυπνος και να τα φυλάς κάθε στιγμή, γιατί από το βουνό κατεβαίνουν λύκοι και τρώνε τα αφύλακτα κοπάδια». «Αν δεις κάποιο λύκο να πλησιάζει, θα τρέξεις και θα φωνάξεις με όλη τη δύναμη της φωνής σου: «Λύκος, λύκος!» και τότε εμείς, που είμαστε κοντά, θα έρθουμε να τον κυνηγήσουμε και να τον διώξουμε μακριά».

Ο «χοντρός» και «ηλίθιος»  μικρός βοσκός δεν έδινε σημασία στα λόγια των μεγαλύτερων. Καθόταν κάτω από ένα δέντρο και έπαιζε την φλογέρα του και όταν βαριόταν πήγαινε έψαχνε στα δέντρα και έκλεβε τα αυγά από τις φωλιές των πουλιών. Οι άλλοι βοσκοί τον μάλωναν όταν τον έβλεπαν και του έλεγαν πως δεν πρέπει να κλέβει τα αυγά των πουλιών, γιατί από αυτά τα αυγά γεννιούνται μικρά πουλάκια που ομορφαίνουν τη φύση με τα χρώματα και τα κελαηδίσματα τους. Ο «χοντρός» και «ηλίθιος» μικρός βοσκός όμως δεν έβαζε μυαλό. Αντί να φυλάει το κοπάδι του, όπως τον είχαν συμβουλέψει οι μεγαλύτεροι βοσκοί που ήταν πιο γνωστικοί, κοιτούσε μόνο πώς να περάσει την ώρα του, μέχρι να δύσει ο ήλιος και να γυρίσει πάλι στο χωριό.
Μία μέρα, μην έχοντας τι να κάνει, σκέφτηκε να σκαρώσει μια φάρσα στους άλλους βοσκούς. Ανέβηκε σε ένα βράχο πάνω στο λόφο και άρχισε να φωνάζει προς την κατεύθυνση του χωριού «Λύκος! Λύκος! Βοήθεια συγχωριανοί! Βοήθεια!». Οι άντρες του χωριού άρπαξαν ότι βρήκαν μπροστά τους και έτρεξαν στο λόφο να βοηθήσουν το νεαρό «χοντρό» και «ηλίθιο» βοσκό, που μόλις τους είδε άρχισε να γελάει με το πάθημα τους. Οι άλλοι βοσκοί έφυγαν θυμωμένοι με το αστείο του και τον προειδοποίησαν ότι δεν είναι σωστό να τους τρομάζει λέγοντας ψέματα.
Ο νεαρός «χοντρός» και «ηλίθιος» βοσκός δεν έδωσε σημασία και δύο μέρες μετά, άρχισε πάλι τα ίδια καμώματα. «Λύκος! Λύκος!» φώναζε. «Τρέξτε συγχωριανοί, βοήθεια!». Πάλι οι συγχωριανοί έτρεξαν πάνω στο λόφο να σώσουν τον μικρό «χοντρό» και «ηλίθιο» βοσκό και το κοπάδι του από τους λύκους και πάλι έφυγαν θυμωμένοι με τον νεαρό βοσκό για το ψέμα του και την αγωνία που τους προκάλεσε. Ο νεαρός «χοντρός» και «ηλίθιος» βοσκός επανέλαβε την φάρσα του και μία τρίτη φορά και πάλι οι άλλοι βοσκοί έτρεξαν στον λόφο να τον βοηθήσουν. Εκείνος κάθε φορά ξεκαρδιζόταν στο γέλιο και εκείνοι έφευγαν νευριασμένοι που τους τρόμαζε με τα ψέματα του.
Να όμως που μια μέρα, μια μεγάλη αγέλη πεινασμένων λύκων όρμησε στο κοπάδι του νεαρού «χοντρού» και «ηλίθιου» βοσκού και άρχισε να τρώει τα πρόβατα του. Κατατρομαγμένος ο βοσκός πήδηξε πάνω στο βράχο και άρχισε να φωνάζει με όλη τη δύναμη της φωνής του: «Λύκος! Λύκος! Βοήθεια! Τρέξτε! Οι λύκοι τρώνε τα πρόβατα μου! Βοηθήστε με συγχωριανοί! Σας λέω αλήθεια! Βοήθεια! Τρέξτε! Είναι αλήθεια!». Κανείς όμως δεν πήγε για τον βοηθήσει, αφού όλοι νόμιζαν ότι ήταν πάλι μία από τις φάρσες του και ότι ήθελε πάλι να τους κάνει να τρέξουν πάνω στο λόφο για να γελάσει μαζί τους.
Εκείνη τη φορά η μόνοι που γέλασαν ήταν οι λύκοι, που ανενόχλητοι έφαγαν όλα τα πρόβατα του νεαρού «χοντρού» και «ηλίθιου» βοσκού. Ο μικρός «χοντρός» και «ηλίθιος» βοσκός γύρισε στο χωριό τρομαγμένος και ταπεινωμένος.

Δίδαγμα του παραμυθιού

Τα ψέματα καταστρέφουν την εμπιστοσύνη

Αυτή η ιστορία μας διδάσκει ότι τα ψέματα καταστρέφουν την εμπιστοσύνη. Όταν κάποιος λέει ψέματα, οι άνθρωποι γύρω του, επειδή δεν μπορούν να ξέρουν πότε λέει την αλήθεια και πότε λέει ψέματα, σταματούν να τον πιστεύουν γενικά. Έτσι έγινε και με τον μικρό βοσκό. Ενώ οι συγχωριανοί του στην αρχή τον πίστευαν και έτρεχαν πάνω στον λόφο για να τον βοηθήσουν όταν φώναζε «Λύκος! Λύκος!», αφού τους κορόιδεψε δυο-τρεις φορές, έπαψαν πια να τον πιστεύουν γενικά, και θεωρούσαν ότι κάθε φορά έλεγε ψέματα. Έχασαν, δηλαδή, την εμπιστοσύνη τους στον νεαρό βοσκό και μετά, ότι και να έλεγε, δεν τον πίστευαν, ακόμα κι όταν έλεγε αλήθεια. Έτσι, τη μέρα που πραγματικά επιτέθηκαν οι λύκοι στο κοπάδι του, κανείς δεν έτρεξε να τον βοηθήσει, και ο μικρός βοσκός έχασε όλα τα πρόβατα του. Οι συγχωριανοί του νόμιζαν ότι είναι πάλι ένα από τα ψέματα του και τον άφησαν μόνο και αβοήθητο.

Υ.Γ.: Το παραμύθι εδώ κάπου τελείωσε, αλλά επειδή μας έμειναν πολλές απορίες αναζητήσαμε παντού απαντήσεις. Τελικά μετά από πολύ καιρό μια γριά ξεχασμένη παραμυθού μας ενημέρωσε ότι ο Αίσωπος δεν πέθανε και ζει σε μια σπηλιά στους πρόποδες του Παρνασσού, εκεί που εικάζεται ότι τον έριξαν οι ιερείς των Δελφών για να τον τιμωρήσουν επειδή ανακάλυψε τις ατασθαλίες τους.

Όμως ο Απόλλωνας τον έσωσε και τον διατηρεί ζωντανό μέχρι και σήμερα για να ορμηνεύει του σημερινούς απόγονούς του όπως μας είπε χαρακτηριστικά η γριά παραμυθού.

Τον επισκεφτήκαμε λοιπόν και με πολύ χαρά μας αποκάλυψε ότι η αλήθεια είναι ότι ο βοσκός του παραπάνω παραμυθιού είχε μυστική συμφωνία με τον λύκο για να μαζεύει τα πρόβατα και μετά από λίγο καιρό από τάχα λάθος να του τα προσφέρει προς «βρώσιν».

Έτσι και ο λύκος θα είχε πάντα εύκολη τροφή αλλά και ο βοσκός θα προστατευόταν  από τις άλλες αγέλες.  
Ακούτε προβατάκια;

ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΗΛΕΙΑΣ