Όταν μπήκαμε στην διαδικασία να ανοίξουμε
λογαριασμό σε αυτό εδώ το μαραφέτι ο σκοπός μας δεν ήταν άλλος από την έκφραση
των απόψεών μας σχετικά με τα τεκταινόμενα στην πατρίδα μας.
Έχουμε πει επανειλημμένως ότι όταν κρίνουμε ότι
πρέπει να μιλήσουμε θα το κάνουμε με ειλικρίνεια δίχως να σκεφτούμε κόστος
διότι έτσι και αλλιώς έχουμε ξανά τονίσει ότι αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι
η εξουσία, αλλά τα κριτήρια των πολιτών που την επιλέγουν.
Στο προκείμενο τώρα ο λόγος την σημερινής
ανάρτησης είναι οι αντιδράσεις ένθεν κακείθεν που έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις ενός
καρεκλοκενταύρου του προλεταριάτου για την ανάγκης κλεισίματος του νοσοκομείου της
Αμαλιάδας.
«Ευτυχώς» τις πήρε πίσω κρίνοντάς τες ως ατυχές.
(Σιγά μην τιμούσαν τα παντελόνια τους, κομμουνιστές
είναι.)
Επιτέλους πρέπει κάπου εδώ να πούμε την ωμή
αλήθεια και να μην παίζουμε με τις λέξεις.
Εμείς δεν είμεθα πολιτικοί για να χαϊδεύουμε
αυτιά.
Στην περίοδο που ζούμε πρέπει να κατανοήσουμε την
ανάγκη συμμαζέματος της ασυδοσίας και
όχι την συνέχιση των τοπικιστικών εγωπαθειών.
Τον Φλεβάρη του 2004 ο «κινέζος» εγκαινίαζε ενόψει
προεκλογικής περιόδου το νοσοκομείο του Πύργου με την εξαναγκαστική παρουσία
κόσμου αλλά και σχολιαρόπαιδων, κουνώντας κομματικά σημαιάκια.
Δεν θα το σχολιάσουμε περισσότερο γιατί έτσι κι
αλλιώς μας φέρνει αναγούλα και μόνο η θύμηση.
Εγκαινίασε λοιπόν τότε τι;
Ένα άδειο ντουβάρι δίχως το απαραίτητο ιατρικό και
νοσηλευτικό προσωπικό, λες και τις ζωές τις σώζουν τα ντουβάρια και τα
μηχανήματα.
Πόλυ μελάνι έχει χυθεί για τις αμαρτίες του νοσοκομείου
του Πύργου, που παρόλα αυτά οι πολίτες δεν φαίνεται να βάζουν μυαλό.
Αγαπητοί συμπολίτες οφείλουμε να πούμε την
αλήθεια.
Η υγεία των πολιτών είναι το σημαντικότερο αγαθό και
δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο πολιτικάντηκων
αντιπαραθέσεων.
Στη δίνη του «πολέμου» δεν έχουμε την πολυτέλεια
των ιδιαίτερων τοπικών επιθυμιών – ιδιοτροπιών
Τέλος τα κακομαθημένα παιδιά .
Αυτή την στιγμή στο νομό μας λειτουργούν ή μάλλον
υπολειτουργούν τρία νοσοκομεία δίχως να
μπορούν να εκτελέσουν ολοκληρωμένη παροχή υγείας.
Το αποτέλεσμα είναι να δίδεται πρωτογενή παροχή
υγείας και η ολοκλήρωση να γίνεται στα νοσοκομεία της Πάτρας ή της Αθήνας κλπ.
Τι λοιπόν θα ήταν συμφέρον για τον τόπο;
Κατακερματισμένη και ατελείς παροχή υγείας ή να
μαζευτούν όλα τα «όπλα» σε ένα στρατηγείο και να υπάρχει ολοκληρωμένη και
αποτελεσματική αντιμετώπιση;
Να περιμένουμε απάντηση;
Όχι διότι γνωρίζουμε τις αγκυλώσεις των τοπικών κοινωνιών καθώς και των
διαχειριστών της.
Καθαρές κουβέντες λοιπόν:
Να κλείσουν και τα δύο νοσοκομεία (Αμαλιάδος και
Κρεστένων) και όλο το προσωπικό καθώς και ο εξοπλισμός να μεταφερθούν στον
Πύργο και από εκεί να δίδεται η καθημερινή μάχη της σωτηρίας των ανθρώπινων
ζωών.
Η κατάσταση στην πατρίδα μας έχει φτάσει στο
απροχώρητο.
Μην πιστεύεται ότι θα έλθει ανάκαμψη.
Είναι επιβεβλημένο τώρα να σώσουμε μόνοι μας τον
τόπο μας βάζοντας κατά μέρος τις εγωπάθειες.
Όταν θα πεθάνουμε, θα πεθάνουμε όλοι μαζί, και οι
πολιτικοί απατεώνες θα έχουν εξαφανιστεί σώζοντας το τομάρι τους.
Πρέπει να το απαιτήσουμε τώρα εμείς διότι η
ημερομηνία λήξης δεν είναι πολύ μακριά.
Όσο μπορούμε ακόμα να απαιτήσουμε από αυτούς κάτι
είναι το παραπάνω διότι οι ζωές είναι πολυτιμότερες από μικροοικονομικά
συμφέροντα.
Τα ντουβάρια που θα απομείνουν απαιτήστε τώρα να
γίνουν κάτι άλλο.
Πρόχειρα σκεπτόμενοι θα μπορούσε να γίνουν κέντρα
άμεσης βοήθειας και ταυτόχρονα κέντρα αποκατάστασης τραυμάτων, αφού έτσι και
αλλιώς έχουμε θερμόαιμη νεολαία και καθημερινά πολλά τροχαία αντιμετωπίζονται
είτε σε λίγα κρατικά ιδρύματα, είτε έναντι αδράς αμοιβής σε ιδιωτικά κέντρα.
Θα μπορούσε να γίνουν κρατικά κέντρα επαγγελματικής
κατάρτισης νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού.
Δύσκολο;
‘Όχι, φτάνει να έχουμε σωστό και προγραμματισμένο
προσανατολισμό.
Αν δεν αλλάξουμε εμείς τρόπο σκέψης και δράσης θα
γινόμαστε βορά κάθε πολιτικάντη και λαϊκιστή.
Η κλεψύδρα αδειάζει.
Αν δεν σωθούμε μόνοι μας μην περιμένετε από άλλους.
Και το κράτος είναι με τους άλλους γιατί αν ήταν με εμάς θα υπόφερε μαζί μας.
